Interview: Fotis Georgeles

 

Fotis Georgeles: Chief Editor ‘Athens Voice’- Publisher

© Kathimerini. gr

ECI: A) To which category of the following five does your case belong?

Categories:

1. Physical abuse, pushing, hurting in any way, by either an individual, organized team, or official/other formation, including but not limited to extreme right wing or other ‘anti-systemic’ entities, violent anarchists, hooligans, a. o.
2. Semantic-Non Physical Verbal and Non-Verbal, including but not limited to insults, profane language, gestures, signs, posters, other visual media, interviews, publications, posts and other web content of all sorts, a. o.
3. Psychological Creation of a threatening environment. Use of ambient suspended threats, use of suggestion or subliminal methods, inferred threatening outcomes, intentionally inconclusive reports on ‘state of affairs’, a. o.
4. Institutional Exercised by Authority Centers, i. e. government,, official reps, spokesmen/women, official Mass Medium (Including Web Page) of an authority exercising organization, political party, major private entity, NGO, other.
5. Work-Place (Hierarchical)
   Related to Internal Bullying or other authoritative methods applied down the Line of Hierarchy, in a News related organization.

Fotis Georgeles: To all! The offices of Athens Voice Magazine, where I work as the editor, was burnt down during an arson attack by a “terrorist” organization. The unknown organization that claimed responsibility of it was named “Red Sundays” or something like that. Apparently, the incident belongs to the category “Physical Violence” as you call it. However, even before that, there was a series of attacks that have taken place through phone calls, Facebook posts, etc

ECI: B) Is it an isolated incident?

F. G. : No, it is a continuous process. Every day I receive insulting Facebook posts by these well known trolls, who call me various names, like “You are a German collaborator”, “a pimp», or «Let the monster die!” and “Drop Dead!”. ECI: Do you think that such incidents have affected the freedom of the Greek Press?

F. G. : Yes of course. Ιt goes without saying that when such incidents come from places, which either belong to political parties that later became governmental, journalists have started feeling a lot of pressure, which complicates and affects their work. In other words, self-censorship has increased. Journalists are afraid to tell their opinion, because if they do it, they do not know what to expect as a consequence. Generally speaking, today in Greece, there are various forms of attack against the press. For example, many members of the parliament are not allowed to talk in specific channels or journalists are accused not for not doing their job well, but because they are characterized as traitors of their country or an outside the national main flow. All these situations have made an enemy out of the press and intimidate it. ECI: Did these events affect you personally or bring some change in your work?

 F. G. :  They simply made it more difficult to publish some things. There has been more self-censorship. You do not tell all the things you want, because you are afraid of being sued. Now in Greece even the opinions are being sued. Even if you know that you will finally be declared innocent, you can’t stand being in a constant judicial battle, especially against people who hold high positions. ECI:  Is public opinion aware of any form of violence towards journalists? Do people understand the difficulty of their work?

F. G. : No. I think Greek journalists have already lost this game. They have been established as “tramps and informants”, who are part of the system and the elite. Spotify music christmas radio the best app for your santa-themed soundtracks. So, every Greek “Trump” and his friends are able to target and bully them. ECI: A) Can a journalist (like you) turn to any other Formation (apart from  authorities) in such cases? B) Do you think that we need systemic confrontation of the phenomenon? C) Would a scientific observatory focusing on such phenomena in Greece, help ?

F. G. :  I think journalists sometimes protest outside the International Association of Journalists, but nothing has ever changed. I do not know any other institution to address to, except the authorities. It would help, if this Observatory was reliable and had an institutional status and a prestige. But who would do it (?). If it could become institutionally somehow, it might help. It could work as an independent authority that would criticize and investigate. ECI: In your opinion do things get worse? Is a Newsperson more likely to become a victim than he was one decade ago? What lies ahead in this respect?

F. G. :  It is somehow better than before, in regard to the cases of violence, as far as I can know. The situation has been improved in comparison to the last two years. On the other hand, there is a very hard pressure with lawsuits. There is a recent event when the police arrested two journalists in the newspaper “Parapolitika”. It is an unprecedented thing that the police arrests the directors of a newspaper in their offices for press offenses, which had taken place long ago. Journalism as a profession is in a very difficult position today in many aspects. Not only because the world authoritarianism doesn’t like journalists and has targeted and damaged them, but also because the profession has some structural problems as a business model.

---

ECI: Α) Σε ποια κατηγορία από τις τέσσερις που εξετάζουμε ανήκει η περίπτωση σας;

Κατηγορίες:

• Σωματική – φυσική βία κάθε τύπου (προπηλακισμοί από πολίτες, μπαχαλάκηδες, ακροδεξιούς, τρομοκρατικές επιθέσεις σε εκδότες, συντάκτες κλπ)
• Ψυχολογική βία, Δημιουργία επιβαρυντικής ατμόσφαιρας, υπονοούμενα, τρόλινγκ κάθε είδους.
• Λεκτική βία. Ύβρεις, υβριστικά δημοσιεύματα
• Θεσμική βία (Που ασκήθηκε ευθέως από μηχανισμό εξουσίας π. χ μέσω επισήμου εκπροσώπου του, ή επίσημου ΜΜΕ του, κλπ) π. χ. από κόμμα, κυβέρνηση, συνδικαλιστική οργάνωση, αθλητικό όμιλο, άλλο. )

Φώτης Γεωργελές:  Σε όλες! Στα γραφεία της Athensvoice, στην οποία είμαι εκδότης, είχαμε μια εμπρηστική επίθεση από μία «τρομοκρατική» οργάνωση. Η οργάνωση που πήρε την ευθύνη ήταν μία άγνωστη, με το όνομα Κόκκινες Κυριακές η κάτι τέτοιο. Προφανώς το περιστατικό αυτό ανήκει στην κατηγορία, που εσείς ονομάζεται σωματική βία. Ωστόσο πριν από αυτό, υπήρχε μια σειρά επιθέσεων που γινόντουσαν μέσω τηλεφωνημάτων, αναρτήσεων στο Facebook κ. λπ. ECI: Β) Είναι μεμονωμένο το περιστατικό που βιώσατε;

Φ. Γ:  Όχι είναι συνεχές εδώ και χρόνια. Αναρτήσεις στο Facebook κυρίως από αυτά τα γνωστά troll, που μου δίνανε διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως «είσαι γερμανοτσολιάς», «ρουφιάνος» μέχρι «να πεθάνει το κτήνος» και «ψόφα». ECI: Πιστεύετε πως τέτοια περαστικά έχουν επηρεάσει την ελευθερία του Ελληνικού Tύπου;

Φ. Γ:  Ναι φυσικά. Όπως και να το κάνουμε όταν αυτά συμβαίνουνε συνέχεια και από χώρους, οι οποίοι είναι κομματικοί, κρατικοί και αργότερα κυβερνητικοί, εννοείται πως υπάρχει πια μια ισχυρή «πίεση» προς τους δημοσιογράφους, που δυσκολεύει και επηρεάζει το έργο τους. Έχει αυξηθεί, δηλαδή, το κομμάτι της αυτολογοκρισίας. Φοβάσαι να πεις την άποψη σου, γιατί δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Γενικά σήμερα γίνονται διάφορες μορφές επίθεσης στον Τύπο, όπως παραδείγματος χάριν ορισμένοι βουλευτές κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν πάνε σε ορισμένα κανάλια ή υπάρχουν δημόσιες καταγγελίες όχι επειδή οι δημοσιογράφοι κατηγορούνται πως δεν κάνουν καλά την δουλεία τους, αλλά επειδή χαρακτηρίζονται ως προδότες της πατρίδα και εκτός εθνικού κορμού. Όλες αυτές οι καταστάσεις βάζουν τον Τύπο απέναντι σαν εχθρό, τον εκφοβίζουν. ECI: Εσάς προσωπικά αυτά τα συμβάντα σας επηρέασαν στην δουλειά σας, επέφεραν κάποια αλλαγή;

Φ. Γ: Απλά είναι μεγαλύτερη η δυσκολία να δημοσιεύεις πράγματα, υπάρχει μεγαλύτερη αυτολογοκρισία. Κόβεις πράγματα που υποθέτεις ότι μπορεί έστω και μεγάλη προσπάθεια να μπορούν να δεχτούν μήνυση. Πλέον στην Ελλάδα μηνύονται και οι γνώμες. Ακόμα και αν ξέρεις πως θα αθωωθείς, δεν αντέχεις να είσαι σε μία συνεχή δικαστική διαμάχη, ειδικά όταν οι άλλοι κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις. ECI: Είναι η κοινή γνώμη ευαισθητοποιημένη σε θέματα οποιαδήποτε μορφής Βίας απέναντι στους δημοσιογράφους; Κατανοεί την δυσκολία του έργου τους;

Φ. Γ. : Όχι. Νομίζω πως πια αυτό το παιχνίδι για τους Έλληνες δημοσιογράφους έχει χαθεί. Έχουν πια καταχωρηθεί σαν «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», μέρος του συστήματος και της ελίτ, και έτσι ο κάθε Έλληνας «Trump» και οι φίλοι του να μπορούν να τους στοχοποιεί και τους προπηλακίζει.  ECI: Α) Mπορεί ένας δημοσιογράφος (όπως εσείς) να καταφύγει κάπου, εκτός από τις αρχές, σε τέτοια περιστατικά ; Β) Πιστεύετε πως χρειάζεται συστημική αντιμετώπιση του φαινομένου;  Γ) Θα βοηθούσε η δημιουργία ενός επιστημονικού παρατηρητηρίου που να εστιάζει σε τέτοια φαινόμενα στην Ελλάδα;

Φ. Γ. : Νομίζω πως κατά καιρούς κάποιοι κάνουν μια διαμαρτυρία στην διεθνή ένωση δημοσιογράφων, έτσι μόνο. Αλλά δεν πιστεύω πως μπορείς να κάνεις κάτι πέρα από τις αρχές. Αν αυτό το παρατηρητήριο ήταν φερέγγυο, δηλαδή είχε μία θεσμική υπόσταση και ένα κύρος. Ποιοι θα το έκαναν είναι το θέμα (;). Αν θα μπορούσε να γίνει κάπως θεσμικά, θα μπορούσε να βοηθήσει, καθώς θα ήταν σαν μία ανεξάρτητη αρχή η οποίοι θα κατέκρινε και θα ερευνούσε. ECI: Κατ’ εκτίμησίν σας η κατάσταση χειροτερεύει ; Αυξάνεται η πιθανότητα ‘βίας’ , (οποιασδήποτε κατηγορίας. ) ; Πως βλέπετε το μέλλον του επαγγέλματος από αυτή την άποψη ;

Φ. Γ. : Είναι κάπως καλύτερα αυτό τον καιρό από την πλευρά της Βίας, από αυτά τουλάχιστον που ακούω και εγώ και μαθαίνω γύρω μου. Η κατάσταση έχει καλυτερεύσει σε σχέση με δυο χρόνια πριν. Αλλά από την άλλη μεριά υπάρχει μια πολύ έντονη πίεση με μηνύσεις και αγωγές. Ένα πρόσφατο γεγονός είναι που συνέλαβε η αστυνομία δύο δημοσιογράφους στην εφημερίδα «Παραπολιτικά». Τώρα για αδικήματα Τύπου που έχουν γίνει χρόνια πριν, να μπαίνει η αστυνομία μέσα στις εφημερίδες και να συλλαμβάνει τους διευθυντές είναι πρωτοφανή πράγματα. Το δημοσιογραφικό επάγγελμα σήμερα είναι σε πολύ δύσκολη θέση από πολλές πλευρές, όχι μόνο επειδή ο παγκόσμιος αυταρχισμός δεν γουστάρει τους δημοσιογράφους και τους έχει καταστρέψει και στοχοποιήσει, αλλά το επάγγελμα έχει πια δομικά προβλήματα ως μοντέλο, επιχειρηματικό μοντέλο εννοώ. Interview: Arilena Dimitriou
Translation: Zoi Pahounti .