Interview: Nikos Xydakis
Nikos Xydakis: pr. Culture Minister, pr. Foreign Affairs Minister, currently Speaker of the House, Parliament, Senior Columnist on a number of prominent Media
ECI: A) To which category of the following four does your case belong?
Categories:
- Physical abuse, pushing, hurting in any way, by either an individual, organized team, or official/other formation, including but not limited to extreme right wing or other ‘anti-systemic’ entities, violent anarchists, hooligans, a.o.
- Semantic-Non Physical Verbal and Non-Verbal, including but not limited to insults, profane language, gestures, signs, posters, other visual media, interviews, publications, posts and other web content of all sorts, a.o.
- Psychological Creation of a threatening environment. Use of ambient suspended threats, use of suggestion or subliminal methods, inferred threatening outcomes, intentionally inconclusive reports on ‘state of affairs’, a.o.
- Institutional Exercised by Authority Centers, i.e. government,, official reps, spokesmen/women, official Mass Medium (Including Web Page) of an authority exercising organization, political party, major private entity, NGO, other.
- Work-Place (Hierarchical) Related to Internal Bullying or other authoritative methods applied down the Line of Hierarchy, in a News related organization.
Nikos Xydakis: I have experienced malicious comments on the Internet and the social media, which is a form of violence (Psychological and Verbal Violence).
ECI: B) Is it an isolated incident?
N.X.:
With the exception of a single lawsuit against me in the pre-Internet era, I constantly receive abundant psychological and verbal violence (trolling) on the Facebook and Twitter, as well as a commentary under my articles
ECI: Do you think that such incidents have affected the freedom of the Greek Press?
N.X.:
Perhaps some journalists have started practicing a new self-censorship filter, because they are afraid of the public outcry and trolling, especially in Social Media. This is a consequence of the massive expansion and enlargement of the public sphere.
Social Media is a platform which Journalists would like to enter. It is their natural space in order to share something quickly, either an opinion or a piece of news. But this is where they become recipients of everyone’s comments, which can be either benevolent or malicious.
ECI: Did these events affect you personally or bring some change in your work?
N.X.: They are continuing to distress me, but I go on in the same way as before.
ECI: Is public opinion aware of any form of violence towards journalists? Do people understand the difficulty of their work?
N.X.:
I believe that the enlargement of the public sphere and social media has made journalists more vulnerable and much more exposed to public criticism. As a result, there has been created an atmosphere of suspicion and malice against journalists by the people who do not understand the difficulty of their work. The monopoly of news and opinion is no longer a privilege of professional journalists.
There is a sense or rather an illusion that everyone can hold an opinion and make it public, regardless of who is listening or taking them into consideration.
ECI: A) Can a journalist (like you) turn to any other Formation (apart from authorities) in such cases? B) Do you think that we need systemic confrontation of the phenomenon? C) Would a scientific observatory focusing on such phenomena in Greece, help ?
N.X.:
Even if you address the authorities, I don’t know whether something would be done for cases of verbal or psychological violence, because they are considered of minor importance. However, physical violence or damage belongs to the realm of crime offenses and they should be treated and considered punishable by the society.
Based on what has already been said, I come to the conclusion that it would be very helpful to create such an observatory that would record and classify such incidents as much as possible, in order to analyze them, lead to deeper thoughts and conclusions about this relationship, which now seems to be more interactive than it was in the past. And by referring to a relationship, I mean the journalist’s connection with the audience and vice versa.
ECI: In your opinion do things get worse? Is a Newsperson more likely to become a victim than he was one decade ago? What lies ahead in this respect?
N.Χ.:
I do not think that the situation gets either worse or better. I would say it is different. It is easier today to practise these forms of symbolic violence through social media. The so-called trolling. Now people have the possibility to make insulting comments, hiding behind pseudonyms, which can even be researched and found, but are not often prosecuted.
Thus, it is easier today to hide behind a pseudonym and tell anything you want. I do not think people became any meaner, it is simply the tools and the communication environment that has changed. All these changes make everything more noticeable, there is an overexposure, everything is obvious or we think they are.
We have information overloading, and we think that we can also understand it. With this big spread of the Social Media and Digital Environment, rumors and conspiracy theories come out easily. In the past, we should have had to search for them in a book or in a special magazine and all this process required an effort and a cost. Now you can surf on the Internet, where stupidity and malice are abundant and free.
On the one hand, all the above are certainly condemnable and troublesome. On the other hand, perhaps this wave of criticism from the readers, or rather from the receivers to transmitters, including the extremisms that take place, may create better and more disciplined journalists. Now all journalists double-check what they write.
Beyond all that, one needs the courage to express one’s opinion, but I think together with this new form of self-censorship, there is also a creative impulse that pushes journalists to become better documented, more cautious, weighed and committed to impartiality. Not due to the violence, but due to this wave of criticism, some forms of which may take violent forms.
—————————————————————————————————————————————–
ECI: Α) Σε ποια κατηγορία από τις πέντε που εξετάζουμε ανήκει η περίπτωση σας;
Κατηγορίες:
- Σωματική – φυσική βία κάθε τύπου (προπηλακισμοί από πολίτες, μπαχαλάκηδες, ακροδεξιούς, τρομοκρατικές επιθέσεις σε εκδότες, συντάκτες κλπ)
- Ψυχολογική βία, Δημιουργία επιβαρυντικής ατμόσφαιρας, υπονοούμενα, τρόλινγκ κάθε είδους.
- Λεκτική βία. Ύβρεις, υβριστικά δημοσιεύματα
- Θεσμική βία (Που ασκήθηκε ευθέως από μηχανισμό εξουσίας π.χ μέσω επισήμου εκπροσώπου του, ή επίσημου ΜΜΕ του, κλπ) π.χ.από κόμμα, κυβέρνηση, συνδικαλιστική οργάνωση, αθλητικό όμιλο, άλλο..)
- Ιεραρχική (Workplace) Βία. Σχετίζεται με τον εσωτερικό εκφοβισμό (mobbing) ή άλλες μεθόδους που εφαρμόζονται προς τα κάτω ή και αντίστροφα στη γραμμή Ιεραρχίας, σε έναν φορέα που σχετίζεται με την Ενημέρωση.
Νίκος Ξυδάκης: Έχω υποστεί κακόβουλα σχόλια στο διαδίκτυο και στα social media, που είναι μια μορφής βίας (Ψυχολογική και Λεκτική Βία).
ECI: Β) Είναι μεμονωμένο το περιστατικό που βιώσατε;
Νίκος Ξυδάκης: Αν εξαιρέσετε μία μεμονωμένη μήνυση που έχω δεχθεί προ εποχής Ίντερνετ, δέχομαι συνεχώς άφθονη ψυχολογική και λεκτική βία (τρολλάρισμα) σε Facebook και Twitter, καθώς και με την μορφή σχολιασμού κάτω από τα άρθρα μου.
ECI: Πιστεύετε πως τέτοια περαστικά έχουν επηρεάσει την ελευθερία του Ελληνικού Tύπου;
Ν.Ξ: Ίσως σε κάποιους δημοσιογράφους να λειτουργεί κάποιο νέο φίλτρο αυτολογοκρισίας, να φοβούνται δηλαδή την δημόσιο κατακραυγή και τα τρολλαρίσματα, ειδικά στα Social Media. Αυτό είναι απότοκο μιας τεράστιας επέκτασης και διεύρυνσης της δημόσιας σφαίρας. Τα Social Media είναι μία πλατφόρμα στην οποία θέλουνε να μπούνε οι δημοσιογράφοι, είναι ο φυσικός τους χώρους και για να πούνε κάτι γρήγορα, είτε είδηση είτε μία γνώμη. Αλλά εκεί υπόκεινται στον σχολιασμό του καθενός, που μπορεί να είναι και καλόβουλος και κακόβουλο.
ECI: Εσάς προσωπικά αυτά τα συμβάντα σας επηρέασαν στην δουλειά σας, επέφεραν κάποια αλλαγή;
Ν.Ξ: Εξακολουθούν να με στεναχωρούν, αλλά συνεχίζω όπως και πριν.
ECI: Είναι η κοινή γνώμη ευαισθητοποιημένη σε θέματα οποιαδήποτε μορφής Βίας απέναντι στους δημοσιογράφους; Κατανοεί την δυσκολία του έργου τους;
Ν.Ξ: Θεωρώ πως αυτή η διεύρυνση της δημόσιας σφαίρας και των social media έχει κάνει τους δημοσιογράφους πιο ευάλωτους και πολύ πιο εκτεθειμένους στην δημόσια κριτική. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα πλέγμα καχυποψίας, κακοβουλίας και ενίοτε μοχθηρίας εναντίον των δημοσιογράφων από τον κόσμο, που δεν κατανοεί την δυσκολία του έργου τους. Το μονοπώλιο της είδησης και της γνώμης δεν ανήκει πια μόνο στους επαγγελματίες δημοσιογράφους. Υπάρχει μια αίσθηση ή μάλλον ψευδαίσθηση ότι ο καθένας μπορεί να έχει μία γνώμη και να την διατυπώνει δημόσια, ανεξαρτήτως ποιος τον ακούει και ποιος τον λαμβάνει υπόψιν.
ECI: Α) Mπορεί ένας δημοσιογράφος (όπως εσείς) να καταφύγει κάπου, εκτός από τις αρχές, σε τέτοια περιστατικά ; Β) Πιστεύετε πως χρειάζεται συστημική αντιμετώπιση του φαινομένου; Γ) Θα βοηθούσε η δημιουργία ενός επιστημονικού παρατηρητηρίου που να εστιάζει σε τέτοια φαινόμενα στην Ελλάδα;
Ν.Ξ: Και να καταφύγεις στις αρχές δεν γνωρίζω αν μπορεί να γίνει κάτι για μορφές λεκτικής ή ψυχολογικής βίας, καθώς θεωρούνται ήσσονος σημασίας. Ωστόσο, η άσκηση φυσικής βίας ή φθοράς μπαίνει πια στην σφαίρα του ποινικού και πρέπει να αντιμετωπίζεται και να θεωρείται αξιόποινο γεγονός από την κοινωνία.
Με βάση τα όσα έχουν λεχθεί, εξάγεται το συμπέρασμα πως θα βοηθούσε ιδιαίτερα η δημιουργία ενός τέτοιου παρατηρητηρίου που θα κατέγραφε και θα ομαδοποιούσε όσο μπορούσε τέτοια περιστατικά, και κυρίως θα τα ανέλυε για να βγουν κάποιες βαθύτερες σκέψεις και συμπεράσματα για αυτή την σχέση που πια φαίνεται πως είναι περισσότερο αμφίδρομη από ότι ήταν στο παρελθόν. Και λέγοντας εδώ σχέση, εννοώ την σύνδεση δημοσιογράφου με το κοινό, και αντίστροφα.
ECI: Κατ’ εκτίμησίν σας η κατάσταση χειροτερεύει ; Αυξάνεται η πιθανότητα ‘βίας’ , (οποιασδήποτε κατηγορίας..) ; Πως βλέπετε το μέλλον του επαγγέλματος από αυτή την άποψη ;
Ν.Ξ: Δεν νομίζω πως η κατάσταση χειροτερεύει ή καλυτερεύει. Θα έλεγα πως είναι διαφορετικά. Είναι πιο εύκολο σήμερα να ασκήσεις αυτές τις μορφές συμβολικής Βίας μέσα από τα social media. Το λεγόμενο τρόλλινγκ. Έχεις κάποιες δυνατότητες να κάνεις υβριστικούς σχολιασμούς πίσω από ένα ψευδώνυμο, το οποίο μέσα από μία έρευνα μπορεί να εντοπιστεί κιόλας, αλλά δεν γίνονται συνήθως αυτές οι διαδικασίες δίωξης. Έτσι, είναι πιο εύκολο σήμερα κρυμμένος πίσω από ένα ψευδώνυμο να πεις οτιδήποτε. Δεν νομίζω πως γίνανε πιο μοχθηροί οι άνθρωποι, απλά αλλάξαν τα εργαλεία και το επικοινωνιακό περιβάλλον. Όλες αυτές οι αλλαγές τα κάνουν όλα πιο φανερά, υπάρχει μια υπερέκθεση, είναι όλα πολύ προφανή ή νομίζουμε πως είναι. Έχουμε υπερφόρτωση πληροφοριών και νομίζουμε πως τις καταλαβαίνουμε κιόλας. Με αυτή τη μεγάλη διάδοση των Social Media και του ψηφιακού περιβάλλοντος κυκλοφορούν πολύ εύκολα φήμες και θεωρίες συνομωσίας κάτι που παλιά έπρεπε να το ψάξεις να το βρεις σε ένα βιβλίο ή σε ένα ειδικό περιοδικό που συνωμοσιολογούσε. Φυσικά, όλη η διαδικασία αυτή είχε ένα κόπο και ένα κόστος. Τώρα πια σερφάρεις και η βλακεία και η κακία είναι άφθονη και δωρεάν.
Από την μια μεριά όλα τα παραπάνω είναι αναμφίβολα καταδικαστέα και ενοχλητικά. Από την άλλη μεριά, ίσως αυτό το κύμα κριτικής από τους αναγνώστες, δηλαδή από τους δέκτες προς τους πομπούς, συμπεριλαμβανομένων των ακροτήτων που γίνονται, να κάνει τελικά τους δημοσιογράφους καλύτερους και πιο πειθαρχημένος. Πλέον όλοι διπλό-τσεκάρουν αυτό που γράφουν. Από εκεί και πέρα χρειάζεται ένα θάρρος για να διατυπώνεις την γνώμη σου, αλλά νομίζω πως μαζί με αυτή τη μορφή αυτολογοκρισίας υπάρχει και μία δημιουργική ώθηση που αναγκάζει τους δημοσιογράφους να είναι πιο τεκμηριωμένοι, πιο ζυγισμένοι, πιο προσεχτικοί και πιο προσηλωμένοι προς μια αμεροληψία. Όχι λόγω βίας, αλλά λόγω αυτού του κύματος κριτικής που ίσως κάποιες μορφές του, να παίρνουν μορφές Βίας.
Interview/ Συνέντευξη: Αριλένα Δημητρίου
Translation/ Μετάφραση: Ζωή Παχούντη