11Feb 2017 by admin

Interview: Paschos Mandravelis

Paschos Mandravelis: Senior Columnist ‘Kathimerini’ and (also English section)

ECI: A) To which category of the following five does your case belong?

Categories:

Physical abuse, pushing, hurting in any way, by either an individual, organized team, or official/other formation, including but not limited to extreme right wing or other ‘anti-systemic’ entities, violent anarchists, hooligans, a. o.
Semantic-Non Physical Verbal and Non-Verbal, including but not limited to insults, profane language, gestures, signs, posters, other visual media, interviews, publications, posts and other web content of all sorts, a. o.
Psychological Creation of a threatening environment. Use of ambient suspended threats, use of suggestion or subliminal methods, inferred threatening outcomes, intentionally inconclusive reports on ‘state of affairs’, a. o.
Institutional Exercised by Authority Centers, i. e. government,, official reps, spokesmen/women, official Mass Medium (Including Web Page) of an authority exercising organization, political party, major private entity, NGO, other.
Work-Place (Hierarchical)
Related to Internal Bullying or other authoritative methods applied down the Line of Hierarchy, in a News related organization.

Paschos Mandravelis:

Firstly, I have been attacked twice with eggs in university auditoriums and my car has been broken in the city of Patras outside the “Apogevmatini” newspaper offices (physical violence). I have also received insults and threats in the streets, but also in university auditoriums by leftist students ( E. D. : verbal violence). Finally, I have received trolling with comments and threats of all kinds, especially in the social platform of twitter (E. D. : psychological violence )

ECI: B) Is it an isolated incident?

P. M:

No. As mentioned previously the incidents are often and during different chronological periods. ECI: Do you think that such incidents have affected the freedom of the Greek Press?

P. M:

Certainly yes. Many Journalists nowadays do not have the nerves anymore to write their opinions. I would like to point out that in Greece there is a high degree of institutional violence towards journalists over various issues. To be more specific, I am talking about abundant litigations and lawsuits against journalists, which muzzle Greek Journalists. But the truth is that, because of trolling and other kinds of attacks, many Journalists do not express freely what they want to say. They say it in a descriptive way or they completely avoid talking about the issue. So it has significantly affected the freedom of Press. As many colleagues have told me: «Don’t speak the whole truth, you may find yourself in trouble». ECI: Did these events affect you personally or bring some change in your work?

P. M:

In the beginning, yes. They had affected me, meaning that it was new to me and it had an impact on me. But now I am used to it and I continue as before. ECI: Is public opinion aware of any form of violence towards journalists? Do people understand the difficulty of their work?

P. M. :

In contemporary Greek society, people have gone crazy by the financial crisis. So, I do not know if the people pay any attention to such incidents. However, among the other disadvantages of our times, people believe that we are part of the problem rather than part of the solution. I am afraid that people rejoice when they see incidents of violence against journalists, against TV journalists in particular, because they think those who appear on the screen are successful and well off. ECI: A) Can a journalist (like you) turn to any other Formation (apart from authorities) in such cases? B) Do you think that we need systemic confrontation of the phenomenon? C) Would a scientific observatory focusing on such phenomena in Greece, help ?

P. M. :

When they broke my car in the University of Patras, the authorities asked me to take my car outside the university, so that they would be able to look for further evidence, because they couldn’t enter the campus. Things are rather complicated here in Greece. When we talk about low level violence cases, like throwing eggs or yogurt, trolling, you don’t not even address the police, because you know that you will not find any solution. Therefore, I believe that the creation of a scientific observatory will help the situation. In fact, I would suggest that this observatory should investigate cases of censorship in the press. It may collect claims, lawsuits and any other institutional forms of violence in order to make an archive, because nowadays no one collects such evidence. They have been thousands lawsuits against journalists and no one knows how many they are or what is the issue. Many times several colleagues face serious problems, like Petroulakis now, and they shake the public opinion, but soon they are all forgotten. ECI: In your opinion do things get worse? Is a Newsperson more likely to become a victim than he was one decade ago ? What lies ahead in this respect ?

P. M. :

In general, the situation is getting better. We have been through crazy times from 2010 to 2015, when SYRIZA came to power. The most serious problem was between the end of 2011 and the beginning of 2012, when violence was intense in all levels, not only against journalists, but also in demonstrations. Let’s not forget that there were buildings burnt down and we had three deaths because of an arson in a bank. Then the situation began to normalize, even in social media the aggression was not as intense as it was at that time. As for the future of journalism. We shall overcome, as Martin Luther King has said. —————————————————————————————————————————————–

Α) Σε ποια κατηγορία από τις πέντε που εξετάζουμε ανήκει η περίπτωση σας;

Κατηγορίες:

Σωματική – φυσική βία κάθε τύπου (προπηλακισμοί από πολίτες, μπαχαλάκηδες, ακροδεξιούς, τρομοκρατικές επιθέσεις σε εκδότες, συντάκτες κλπ)
Ψυχολογική βία, Δημιουργία επιβαρυντικής ατμόσφαιρας, υπονοούμενα, τρόλινγκ κάθε είδους.
Λεκτική βία. Ύβρεις, υβριστικά δημοσιεύματα
Θεσμική βία (Που ασκήθηκε ευθέως από μηχανισμό εξουσίας π. χ μέσω επισήμου εκπροσώπου του, ή επίσημου ΜΜΕ του, κλπ) π. χ. από κόμμα, κυβέρνηση, συνδικαλιστική οργάνωση, αθλητικό όμιλο, άλλο. )
Ιεραρχική (Workplace) Βία. There is a very subtle paradigm shift that occurs, as mentioned above, in which students view schools as a tool for learning more about topics that they have https://domyhomework.guru a personal interest in, and not just learning for getting the grade. Σχετίζεται με τον εσωτερικό εκφοβισμό (mobbing) ή άλλες μεθόδους που εφαρμόζονται προς τα κάτω ή και αντίστροφα στη γραμμή Ιεραρχίας, σε έναν φορέα που σχετίζεται με την Ενημέρωση.

Πάσχος Μανδραβέλης: Αρχικά, έχω δεχθεί επίθεση με αυγά δύο φορές σε αμφιθέατρα πανεπιστημίου, ενώ έχουν σπάσει το αυτοκίνητο μου στην Πάτρα και έξω από τα γραφεία της Απογευματινής το 2003 (σωματική Βία) Επίσης, έχω δεχθεί ύβρεις στο δρόμο, αλλά και σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα από αριστεριστές φοιτητές (Σ. Σ. : λεκτική Βία ). Και τέλος, έχω δεχθεί τρόλινγκ με σχόλια και απειλές κάθε είδους, ιδιαίτερα στην διαδικτυακή πλατφόρμα του twitter (Σ. Σ. : ψυχολογική βία)

ECI: Β) Είναι μεμονωμένο το περιστατικό που βιώσατε;

Π. Μ: Όχι, όπως φαίνεται και από τα όσο είπα παραπάνω τα περιστατικά είναι συχνά και σε διάφορες χρονικές περιόδους. ECI: Πιστεύετε πως τέτοια περαστικά έχουν επηρεάσει την ελευθερία του Ελληνικού Tύπου;

Π. Μ: Ναι σαφέστατα, καθώς πλέον πολλοί δεν γράφουν πλέον ευθαρσώς την άποψη τους. Στην Ελλάδα, και εδώ θα ήθελα να το τονίσω αυτό, υπάρχει υψηλός βαθμός θεσμικής βίας απέναντι στους δημοσιογράφους για διάφορα ζητήματα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μιλάω για τις αγωγές και μηνήσεις κατά των δημοσιογράφων που πέφτουν βροχή. Γεγονός που φιμώνει του Έλληνες δημοσιογράφους. Αλλά η αλήθεια είναι πως και διά του τρόλινγκ και διά άλλων επιθέσεων, πολλοί πλέον δεν εκφράζουν με ελευθερία αυτό που θέλουν να πούνε ή το λένε περιγραφικά ή αποφεύγουν να μιλήσουν για το θέμα τελείως. Έχει επηρεάσει, λοιπόν, αισθητά, καθώς πολλοί συνάδελφοι έχουν πει σε μένα προσωπικά πως πολλές γωνίες έχεις, μην τα λες τόσο χοντρά, διότι μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος. ECI: Εσάς προσωπικά αυτά τα συμβάντα σας επηρέασαν στην δουλειά σας, επέφεραν κάποια αλλαγή;

Π. Μ: Στην αρχή ναι, μου είχαν επιφέρει κάποια αλλαγή με την έννοια πως ήταν πρωτόγνωρο για μένα και με επηρεάζανε. Τώρα όμως έχω συνηθίσει και συνεχίζω όπως και πριν. ECI: Είναι η κοινή γνώμη ευαισθητοποιημένη σε θέματα οποιαδήποτε μορφής Βίας απέναντι στους δημοσιογράφους; Κατανοεί την δυσκολία του έργου τους;

Π. Μ: Στην χρονική στιγμή που βρίσκεται τώρα ο κόσμος στην Ελλάδα είναι τρελαμένος με την οικονομική κρίση, δεν γνωρίζω αν δίνει καν σημασία σε τέτοια περιστατικά. Ωστόσο, από τα κακά των τελευταίων καιρών είναι πως ο κόσμος πίστεψε πως είμαστε μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Ειδικά, μάλιστα, για τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους, φοβάμαι ότι ο κόσμος χαίρεται όταν βλέπει κρούσματα βίας εναντίον τους, γιατί είναι αυτοί που φαίνονται στο γυαλί, οι επιτυχημένοι με τα λεφτά στο μυαλό του κόσμου.

ECI: Α) Mπορεί ένας δημοσιογράφος (όπως εσείς) να καταφύγει κάπου, εκτός από τις αρχές, σε τέτοια περιστατικά ; Β) Πιστεύετε πως χρειάζεται συστημική αντιμετώπιση του φαινομένου; Γ) Θα βοηθούσε η δημιουργία ενός επιστημονικού παρατηρητηρίου που να εστιάζει σε τέτοια φαινόμενα στην Ελλάδα;

Π. Μ: Όταν μου σπάσανε το αυτοκίνητο μέσα στο πανεπιστήμιο της Πάτρας, οι αρχές μου ζήτησαν να βγάλω το αυτοκίνητο από το πανεπιστήμιο για να μπορέσουν να το ψάξουν για περαιτέρω στοιχεία, γιατί δεν μπορούσαν να μπουν μέσα. Είναι μπλεγμένο το πράγμα. Όταν τα ζητήματα είναι χαμηλού βαθμού βίας, π. χ. αυγά, γιαρτουτώματα, τρολιγκ κ. λπ. , δεν μπας καν στην αστυνομία, γιατί γνωρίζεις πως δεν θα βρεις άκρη. ‘Ετσι, θεωρώ πως η δημιουργία ενός επιστημονικού παρατηρητηρίου θα βοηθούσε την κατάσταση. Και μάλιστα θα πρότεινα, αυτό το παρατηρητήριο να ερευνά κρούσματα λογοκρισίας προς του δημοσιογράφους. Δηλαδή, αυτό το παρατηρητήριο να συγκεντρώσει τις αγωγές, μηνύσεις και οποιαδήποτε άλλης μορφής θεσμικής βίας, ώστε να έχουμε αρχείο, γιατί αυτή την στιγμή κανένας δεν τα συγκεντρώνει. Έχουν γίνει χιλιάδες μηνύσεις εναντίον δημοσιογράφων, και κανένας δεν ξέρει πόσες είναι ή τι αφορούνε. Κατά καιρούς διάφοροι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως τώρα ο Πετρουλάκης, και ταρακουνούν την κοινή γνώμη, γίνεται μια μεγάλη φασαρία, αλλά μετά το ξεχνάμε. ECI: Κατ’ εκτίμησίν σας η κατάσταση χειροτερεύει ; Αυξάνεται η πιθανότητα ‘βίας’ , (οποιασδήποτε κατηγορίας. ) ; Πως βλέπετε το μέλλον του επαγγέλματος από αυτή την άποψη ;

Π. Μ: Γενικώς η κατάσταση έχει αρχίσει να καλυτερεύει. Περάσαμε μία κατάσταση τρέλας από το 2010 έως το 2015, που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Δηλαδή, το πικ ήταν τέλος 2011 αρχές 2012, όπου η βία ήταν έντονη σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο απέναντι στους δημοσιογράφους, αλλά και σε διαδηλώσεις. Μην ξεχνάμε πως είχαμε εμπρησμούς κτηρίων, είχαμε τρεις νεκρούς μετά από εμπρησμό σε κτήριο κτλπ. Μετά η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείτε, ακόμα και στα social media η επιθετικότητα δεν ήταν τόση όση ήταν εκείνη την περίοδο. Για το μέλλον της δημοσιογραφίας…. We shall overcome, όπως έλεγε και ο Martin Luther King

Interview: Arilena Dimitriou
Translation: Zoi Pahounti